Jedna breza mala
Htjela je da bude velika,
Pa je svaki dan rasla, rasla, rasla…

Jednom je kraj nje mlada srna pasla,
A breza tiho vjetru prišaptala:
– Više nisam mala!
Čak sam i jednoj srni
Hlada dala.

I doleti ptica.
Na grančici se njenoj zanjihala.
A breza opet vjetru prišaptala:
– Više nisam mala!
Na moje grane
Već i ptica stane.

Došao oblak.
I spustila se kiša.
A breza se dizala na prste
Da bude što viša.